‘Ik daag regelmatig mijn gewoontes uit.’

‘Ik vind niet dat je tot het extreme moet gaan in het maken van keuzes, het moet wel bij je passen. Maar veranderen is mogelijk.’ Buro EU kwam Tristan (37 jaar) tegen in Den Haag en interviewde hem over zijn kijk op duurzaamheid, in het kader van de blogseries “Haagse verhalen over duurzaamheid”.

Zou je jezelf kort willen voorstellen?

‘Ik ben Tristan. Ik heb een technische academische studie gedaan en heb daarna jaren in het bedrijfsleven gewerkt. Op dit moment ben ik actief betrokken bij Slow Food Youth Network Den Haag. Wij organiseren acties en evenementen omtrent voedsel om daarmee mensen te inspireren tot gedragsverandering. Ik lees aardig wat, maar geniet ook erg van uitgaan, festivals en muziekoptredens.’  

Wat zijn je eerste associaties met het woord duurzaamheid?        

‘Op zo’n manier voor je omgeving zorgen dat je er blijvend plezier en profijt van kan hebben, zonder dat het ten koste gaat van iets of iemand.’ 

Hoe doe jij dit op het moment in jouw eigen leven?

‘Ik probeer zo bewust mogelijk te leven. Ik eet sinds mijn 14e geen vlees en ben twee jaar geleden ook gestopt met vis eten. Ik ben flexibel, nieuwsgierig en daag mijn gewoontes uit. Zo ben ik op een dag van koemelk yoghurt overgestapt naar soja yoghurt en ik bleek het lekker te vinden. Maar met mijn Frans/Hollandse achtergrond kan ik niet van kaas afblijven! Het is voor mij vanzelfsprekend om me steeds af te vragen: ‘Heb ik dit echt nodig? Is mijn profijt proportioneel ten opzichte van de schade die het maken van dit product veroorzaakt?’ Het hele leven zit vol met gewoontes en als je deze onder ogen ziet, je er bewust van wordt, kan je jezelf afvragen kan ik hierin iets veranderen en doe ik daar goed aan? Wat kan ik daarmee bewerkstelligen?’ 

Pak je naast je eetpatroon nog andere gewoontes aan? 

‘Zeker. Met het aankopen van nieuwe spullen kijk ik eerst bij de tweedehands winkels of op marktplaats in plaats van de stad in te gaan om bij winkels te kijken. En ik maak bijvoorbeeld gebruik van een zonethermostaat waarmee ik alleen de ruimte, de zones, kan verwarmen waar ik me bevind, zoals overdag de woonkamer. Mijn gasverbruik is ongeveer 60% minder dan dat van een gemiddeld huishouden. Dit geldt ook voor mijn waterverbruik en elektriciteit.

Ik kijk ook hoe groen de leverancier is. Ik bezit vier zonnepanelen in een coöperatie en heb een aantal winddelen. Maar ik ben hierover door de onder andere de documentaire Planet of the Humans wel wat kritischer geworden. In al mijn overweging neem ik mee hoeveel de winst zal zijn op het milieu en de moeite om deze afweging te maken en of je er eventueel iets voor moet inleveren. Ik vind niet dat je tot het extreme moet gaan in het maken van keuzes, het moet wel bij je passen. Maar veranderen is mogelijk.’

Wat bedoel je hier mee?

‘Ik vind het zelf leuk om het randje van welzijn en welbevinden op te zoeken. Dat is mijn motto! Tegelijkertijd is plezier ook een belangrijk onderdeel van een gelukkig leven. Ik woon op mezelf en in een aardig groot appartement. Ik zou bij wijze van spreken ergens alleen in één kamer kunnen wonen. Vanuit de milieukant, het energieverbruik, gezien is dat beter, alleen dat wil ik niet.’ 

‘Wat voor dilemma’s kom je tegen op het pad naar een duurzamer leven? 

‘Mijn grootste dilemma is dat de discussie over klimaatverandering de aandacht voor alle andere milieuproblemen heeft weggekaapt. De laatste 10 jaar gaat het alleen nog over klimaatverandering en hoe we die tegen moeten gaan door onze energieproductie te veranderen naar groene energie. De overheid zet wel een beetje in op isoleren bijvoorbeeld, alleen zijn deze subsidiepotjes vrij snel op. Terwijl ze ondertussen wel biomassacentrales subsidiëren, waar complete bossen voor gekapt worden. Ik ben hier sceptisch en kritisch over, omdat ik denk dat we eerder op het milieu kunnen besparen door minder energie te gebruiken dan door dit groener te maken, maar ook door ons consumptiepatroon aan te passen. Daardoor verliezen we, in mijn ogen, ook het oog op wat belangrijk is en waar we makkelijker zelf aan kunnen werken.’ 

Welke rol zouden de overheid en de politiek wel kunnen spelen?

‘De rol die de politiek zou moeten innemen is dat zij het verhaal beter moeten uitdragen dat onze levensstijl aangepast moet worden en dat dit pijn kan doen, maar dat het noodzakelijk is. Daarnaast moeten zij ook een lange termijn visie ontwikkelen en het beleid door middel van wet- en regelgeving hierop aanpassen, zodat het totale systeem een betere kant op wordt gestuurd en we beter voor onze planeet gaan zorgen. De Europese politiek zou dezelfde aanpak moeten hebben en zij zijn daar ook al goed mee bezig. Alleen speelt lobbyen op Europees niveau zo’n grote rol, dat uitgedragen beleid en visie op zoveel vlakken weer teniet wordt gedaan. Als voorbeeld denk aan dat er met hoge subsidiebedragen grote varkensstallen in Roemenië worden neergezet. Zo zijn er meer voorbeelden van kromme subsidies, waarbij ze de eigen visie van een beter milieu zelf tenietdoen of tegenwerken.’ 

Tot slot, wat is volgens jou de beste manier om mensen aan te sporen gewoontes te veranderen?

‘Ik ben een groot voorstander van persoonlijke vrijheid en doe dit daarom het liefst via inspireren en bewustzijn creëren en dan eigenhandig gedrag veranderen. Niet vanuit angst, zoals dat de wereld zal vergaan, dan blijf je liever in je bed liggen onder een dekbed. Maar op een vrolijke manier.

Zo hebben we met Slow Food Youth Network afgelopen jaren een aantal pop-up restaurants opgezet, een filmfestival in de visafslag georganiseerd en ook twee keer een discosoep gemaakt op Het Plein in Den Haag . Daar gingen we in gesprek met voorbijgangers over voedselverspilling, zelfs met minister Schouten die langs kwam voor de opening van de Dutch Agri Food Week! Bij een Discosoep maak je soep van groente die een supermarkt, groenteboer of distributiecentrum anders weg zouden gooien. Terwijl de soep wordt gemaakt, draait een dj lekkere muziek. Om gedrag te veranderen moeten we ergens een noodzaak voelen, waarbij je vanuit een goed gevoel en intrinsieke motivatie de kracht voelt om je levensstijl, gewoontes en gedrag aan te passen. Alleen zo kan je zelf een duurzame verandering realiseren.’